Λίγο μπακγκράουντ:
Το όνομά μου είναι Ρομπ, 36 χρονών, είμαι άγγλος, βετεράνος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, διοικητικός υπάλληλος σε ένα δήμο της κεντρικής Ουαλίας.
Βρέθηκα μετά από καιρό με τον Τζέφρι και τη φίλη μας τη Μαίρη , παλιοί γνώριμοι και οι δύο από την περίοδο του πολέμου (ο Τζέφρι πολεμούσε μαζί μου στα χαρακώματα, η Μαίρη ήταν νοσοκόμα). Αποφασίσαμε και οι τρεις να πάμε μια εκδρομή στην εξοχή μιας και είχαμε καιρό να το κάνουμε. Η Μαίρη μας ενημέρωσε ότι θα έφερνε μαζί της και μια αμερικανίδα φίλη της την Ίβη.
Από εδώ και κάτω ξεκινούν οι καταχωρήσεις στο ημερολόγιό μου.
Μέρα πρώτη
Ξεκινάμε το ταξίδι μας με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Είμαστε όλοι πολύ καλά προετοιμασμένοι, ευδιάθετοι και ο καιρός είναι ιδανικός.Μέρα δεύτερη
Ξυπνήσαμε νωρίς και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Το τοπίο είναι μαγευτικό, βρισκόμαστε προς το τέλος της άνοιξης και όλα είναι ακόμα ανθισμένα και καταπράσινα. Τα κορίτσια πειράζουν συνέχεια τον Τζέφρι και αυτός κάνει ότι τους μουτρώνει. Προχωράμε με δύο κανό στα οποία έχουμε μοιραστεί. Στο ένα ο Τζέφρι και η Μαίρη και στο άλλο εγώ και η Ίβη. Είναι μεσημέρι και έχουμε κάνει στάση για κολατσιό, αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε πολύ περισσότερο, παρά μόνο για να αναζητήσουμε ένα καλό σημείο στην κοίτη του ποταμού για να στήσουμε τις σκηνές, ώστε απόψε να έχουμε περισσότερο χρόνο.Μέρα τρίτη
Οι μέρες περνάνε ευχάριστα, και γρήγορα. Τα βράδια μας είναι ζεστά και η παρέα το διασκεδάζει αρκετά. Μας είχε λείψει αυτή η ανεμελιά.Μέρα τέταρτη
Σήμερα ο καιρός άλλαξε πολύ απότομα, λίγο πριν το μεσημέρι συννέφιασε και μετά από λίγο έπεσε πυκνή ομίχλη. Το περίεργο είναι ότι μαζί με τον καιρό άλλαξε και το τοπίο. Από ομαλές πλαγιές και καταπράσινες κοιλάδες, πλέον βλέπουμε (όσο μας αφήνει η ομίχλη) όλο και πιο συχνά, βραχώδεις ακτές, πυκνή άγρια βλάστηση ή μεγάλα δέντρα που σκεπάζουν απειλητικά την κοίτη του ποταμού. Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε σημείο να σταματήσουμε για το μεσημεριανό μας, ελπίζω να βρούμε πιο εύκολα το που θα διανυκτερεύσουμε.Μέρα Πέμπτη
Η ομίχλη σε μεγάλο βαθμό έφυγε αλλά αυτό που μας άφησε είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό στο οποίο είχαμε συνηθίσει τις προηγούμενες ημέρες. Μεγάλο μέρος των ακτών παραμένει βραχώδες και το ποτάμι πλέον θέλει μεγάλη προσοχή μιας και σε πολλά σημεία του βρίσκουμε μεγάλες πέτρες λίγα εκατοστά κάτω από το νερό. Η γη γύρω μας επίσης έχει αλλάξει, τώρα δε βλέπουμε καν την άγρια βλάστηση και τα μεγάλα δέντρα της χθεσινής μέρας, αλλά άγονες, βραχώδεις ή χέρσες εκτάσεις με ελάχιστα δέντρα ή θάμνους και κανένα ίχνος ζωής. Ούτε ανθρώπους ούτε σπίτια ούτε χωριά. Πάλι δυσκολευτήκαμε να βρούμε σημείο να στήσουμε τις σκηνές μας για τη βραδιά και το ταξίδι σήμερα ήταν πιο κουραστικό και βουβό από τις προηγούμενες ημέρες. Επιπλέον κανείς δεν αναγνωρίζει ή δε θυμάται την περιοχή που βρισκόμαστε, υποθέτουμε ότι κάπου ακολουθήσαμε λάθος διακλάδωση, συχνά όμως οι διακλαδώσεις οδηγούν πίσω στην κυρίως κοίτη. Ελπίζω αύριο το ποτάμι να μας ξαναβγάλει σε πιο όμορφες διαδρομές.
Κάπου εδώ ξεκινά το παιχνίδι...
Ορίζω το resolve στο 6 και το spirit στο 4
Τραβάω την πρώτη κάρτα
4 καρό/ 9
Μέρα έκτη
Το πρωί μας βρήκε με τα κανό μας γεμάτα σπασίματα και τρύπες, σχεδόν κατεστραμμένα. Από ποιόν; Από τι; Δεν έχουμε ιδέα. Τώρα πρέπει να βρούμε υλικά για να τα επισκευάσουμε το συντομότερο δυνατό ή να φύγουμε με τα πόδια. Κάτι δε μου αρέσει σε αυτό το μέρος και συνεχώς αισθάνομαι ότι μας παρακολουθούν. Λίγο αργότερα και ψάχνοντας για ίχνη κοντά στα κατεστραμμένα μας κανό ξαφνικά ένιωσα τα άρβυλά μου να κολλάνε στο έδαφος και δευτερόλεπτα μετά άρχισα να βυθίζομαι. Είχα πέσει σε βάλτο καλά κρυμμένο από φύλλα και ξερά χόρτα. Ευτυχώς ο Τζέφρι άκουσε τις φωνές μου και με βρήκε γρήγορα. Με τράβηξε με δυσκολία έξω αλλά χωρίς άλλα απρόοπτα. Το σκηνικό, μου θύμισε πολύ διάφορα περιστατικά από τα χαρακώματα, αλλά αυτό δεν το ανέφερα στο Τζέφρι. Ξέρω ότι του έχει αφήσει πολλά περισσότερα σημάδια από εμένα και δε θέλω να ξύνω πληγές.
7 καρό/ θα ξοδέψω 2 resolve/ 6+2=8
resolve 4
spirit 4
Το υπόλοιπο πρωινό αν και ήμασταν όλοι εκνευρισμένοι, κύλησε ήρεμα. Ίχνη δε βρήκαμε γύρω από τα κατεστραμμένα κανό και σύντομα σταματήσαμε την αναζήτησή τους και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ξύλα και υλικά που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να τα επισκευάσουμε μιας και προς το παρόν, το ποτάμι είναι η μόνη μας οδό διαφυγής εδώ στη μέση του πουθενά. Κατά το μεσημέρι και λίγο μετά το φαγητό ξεκίνησε βροχή, δεν είχαμε μαζέψει τις σκηνές μας, έτσι μπήκαμε ο καθένας στη δική του και παραμείναμε εκεί για αρκετές ώρες. Που και που φωνάζαμε ο ένας στον άλλο για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε όλοι καλά. Κατά το σούρουπο η βροχή ευτυχώς κόπασε και μπορέσαμε να βγούμε από τις σκηνές μας να ανάψουμε φωτιά και να μαγειρέψουμε. Δεν περιμέναμε βροχή αυτή την εποχή στο ταξίδι μας και δεν έχουμε προετοιμαστεί καλά, όμως ούτε και γι' αυτό το απόκοσμο μέρος ήμασταν προετοιμασμένοι. Οι σκηνές τουλάχιστον μας κράτησαν όλους στεγνούς αν και απομονωμένους. Ελπίζω η νύχτα να κυλήσει ήρεμα και η αυριανή μέρα να μη μας βρει με καινούρια απρόοπτα. Τα κορίτσια είναι αρκετά τρομοκρατημένα, θα κοιμηθούν μαζί στην ίδια σκηνή, εγώ με τον Τζέφρι αποφασίσαμε να κοιμηθούμε σε βάρδιες... όπως στο στρατό.
0 σχόλια