6 κούπα
Μέρα δέκατη τρίτη
Μετά τη χθεσινή διαπίστωση σήμερα το πρωί ριχτήκαμε πάλι στη δουλειά. Η Ίβη βγήκε από τη σκηνή της και προσπάθησε να μας ανοίξει κουβέντα, προσπαθούσε πάλι να μάθει τι έγινε στο χρονικό διάστημα που έχει διαγραφεί από τη μνήμη της και ειδικά ότι αφορά τη Μαίρη και την απώλειά της. Εμείς επαναλάβαμε ότι της είπαμε και εχθές αλλά αυτή γυρνούσε πίσω ξανά και ξανά, ζητούσε λεπτομέρειες, επιπλέον πληροφορίες, οποιοδήποτε στοιχείο από το οποίο μπορούσε να πιαστεί. Πλέον είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έχει αρχίσει να υποπτεύεται έναν από τους δυο μας ή και τους δυο μας. Ίσως πιστεύει ότι εμείς το έχουμε σκηνοθετήσει όλο αυτό, ότι εμείς κάναμε για κάποιο λόγο κακό στη Μαίρη και δε ξέρω τι άλλο. Όπως και να έχει δεν αντέξαμε πολύ και ξεκινήσαμε με το Τζέφρι πάλι δουλειά στις σχεδίες, πιο πολύ για να ξεφύγουμε από τις επίμονες ερωτήσεις παρά γιατί είχαμε διάθεση ή κουράγιο να το κάνουμε. Ακόμα και αυτό όμως έφερε ακόμα ένα εμπόδιο στο δύσκολο δρόμο μας. Τελειώσαμε τη πρώτη σχεδία και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε πάλι ξύλα. Πλέον από φόβο, δεν απομακρυνόμαστε πολύ ο ένας από τον άλλο, έτσι όταν ο Τζέφρι είδε να επιπλέει δίπλα στην όχθη και να ταξιδεύει με αργό ρυθμό ένα μακρύ γερό κλαδί, τον είδα να τρέχει για να το προλάβει και στη συνέχεια να γλιστρά επάνω στο μαύρο βράχο στην όχθη της λίμνης. Το κλαδί συνέχισε το δρόμο του ο Τζέφρι όμως σηκώθηκε με δυσκολία πιάνοντας το ένα του χέρι. Εξωτερικά δε φαίνεται τίποτα αλλά ο Τζέφρι πονά από τον ώμο ως τον αγκώνα και του είναι αδύνατο να το κουνήσει. Του δέσαμε το χέρι όπως, όπως. Η Μαίρη σίγουρα θα ήξερε να τον φροντίσει καλύτερα απ' ότι εμείς, αλλά δυστυχώς δεν είναι εδώ να βοηθήσει.
5 μπαστούνι
Το απόγευμα επέστρεψα στη δουλειά μόνος μου. Εχθές πρότεινα στον Τζέφρι να φύγει με την Ίβη μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη σχεδία αλλά αυτός ήταν κάθετος, θα φύγουμε όλοι μαζί. Αρχικά είχαμε σκοπό να φτιάξουμε δύο μικρές σχεδίες για δύο άτομα η κάθε μία αλλά μετά το ατύχημα του Τζέφρι αναγκαστικά συνέχισα να δουλεύω επάνω στη πρώτη σχεδία ώστε να μπορεί να αντέξει και τους τρεις μας. Αργά το απόγευμα, ενώ ακόμα δούλευα, συνειδητοποίησα ότι για πρώτη φορά μετά από μέρες δεν υπήρχε καθόλου ομίχλη γύρω μας και καθώς σήκωσα το κεφάλι για να παρατηρήσω τον ήλιο που έδυε, είμαι σίγουρος ότι για μια στιγμή είδα τις τελευταίες αχτίδες της μέρας να σχηματίζουν στην απέναντι όχθη τρεις σκιές από ψηλές φιγούρες που έμοιαζαν ανθρώπινες. Σηκώθηκα όρθιος προσπάθησα να δω καλύτερα αλλά ότι και να ήταν αυτό είχε πια χαθεί. Προτίμησα να μη πω τίποτα στο Τζέφρι, μετά το ατύχημα έχει κλειστεί στον εαυτό του και δε ξέρω αν θα αντέξω άλλη μια απώλεια.
4 σπαθί +2=6/θα ξοδεύψω 2 resolve/6+2=8
resolve 0
spirit 3
Μέρα δέκατη τέταρτη
Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η ομίχλη ξανάπεσε βαριά σήμερα έτσι δεν είδα καθόλου την Ίβη όταν ήρθε από πάνω μου και με χτύπησε με ένα ξύλο στο κεφάλι. Το χτύπημα ήταν δυνατό αλλά για καλή μου τύχη δεν έχασα τις αισθήσεις μου. Μετά το χτύπημα, ενστικτωδώς έπεσα μπροστά, κύλισα και προσπάθησα να σηκωθώ όρθιος. Όταν κατάλαβα ότι ήταν η Ίβη έβαλα τις φωνές και σύντομα ήρθε και ο Τζέφρι. Είμαι σίγουρος ότι αν έχανα για λίγο τις αισθήσεις μου η Ίβη θα με αποτελείωνε. Είχε τρελαθεί, φώναζε και ούρλιαζε και ο Τζέφρι πολύ δύσκολα κατάφερε να την ηρεμήσει. Τα πράγματα είναι οριακά, μετά και το ατύχημα του Τζέφρι η Ίβη με κατηγορεί ανοιχτά ότι εγώ φταίω για όλα, άλλες φορές προσπαθεί να βρει λογικά επιχειρήματα άλλες φέρεται σαν τρελή φωνάζοντας ασυναρτησίες., τον υπόλοιπο χρόνος της όμως φέρεται πάλι σαν χαμένη και περιφέρεται άσκοπα ανάμεσα στις σκηνές μας. Προσπαθούμε να ξεφύγουμε από κάτι που δεν έχουμε καταλάβει καν τι είναι και στο τέλος θα εξολοθρευτούμε μεταξύ μας. Ανησυχώ γιατί αισθάνομαι ότι πλέον δε γράφω αυτό το ημερολόγιο για εμένα αλλά για όποιον το βρει όταν εμείς θα έχουμε τελικά χαθεί.
7 κούπα
Ο Τζέφρι αυτοκτόνησε. Απ' ότι φαίνεται είχε φέρει ένα περίστροφο μαζί του και κανείς μας δεν ήξερε τίποτα. Κι εγώ δεν μπόρεσα να τον σταματήσω. Όλη μέρα ήταν αμίλητος, το σούρουπο έψαξα να τον βρω να του πω ότι τελείωσα τη σχεδία. Τον βρήκα στην όχθη του ποταμού, τον είδα να σηκώνει το χέρι, του φώναξα τι κάνει, αλλά η μόνη απάντηση που πήρα ήταν ο κρότος του όπλου. Μετά έπεσε και το ποτάμι τον πήρε, δεν πρόλαβα ούτε να σώσω το άψυχο σώμα του. Ευτυχώς ή δυστυχώς η Ίβη ήταν εκεί κοντά και το είδε με τα μάτια της, αμέσως ξέσπασε σε ένα παραλήρημα με φωνές και χτυπήματα προς εμένα. Μετά το ξέσπασμά της λιποθύμησε και αν δεν είχε ήδη πέσει σκοτάδι θα την είχα βάλει επάνω στη σχεδία και θα είχαμε φύγει από αυτό το καταραμένο μέρος. Τώρα κοιμάται κι εγώ προσπαθώ να μείνω ξύπνιος. Τώρα όλα γύρω μας καταρρέουν και δεν ξέρω αν αυτή θα είναι η τελευταία μέρα μας ζωντανοί ή όχι.
Gray Lady
Ξοδεύω ένα spirit
resolve 0
spirit 2
Μέρα δέκατη πέμπτη
Τα καταφέραμε, σωθήκαμε από εκείνο το καταραμένο μέρος. Εχθές, τη τελευταία μας νύχτα εκεί κοιμήθηκα ελάχιστα και με το πρώτο φως της μέρας ξύπνησα την Ίβη η οποία ευτυχώς δεν έφερε καμία αντίσταση και πήγαμε κατευθείαν στη σχεδία. Τη βάλαμε στο νερό και τη στιγμή που ανεβήκαμε επάνω, τους είδαμε.
Τρία απίστευτα ψηλά σκοτεινά πλάσματα στην απέναντι όχθη του ποταμού. Δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά τους αλλά καταλαβαίναμε ότι μας παρακολουθούσαν να φεύγουμε μέχρι που το ποτάμι μας πήρε αρκετά μακριά τους. Η Ίβη γαντζώθηκε επάνω μου και το μόνο που ψέλλισε ήταν ένα συγνώμη. Ακολουθούσαμε τη ροή του ποταμού σχεδόν όλη μέρα. Όταν άρχισε να βραδιάζει σκέφτηκα ότι θα πρέπει να σταματήσουμε κάπου αλλά πριν προλάβουμε να πάρουμε μια απόφαση μας πήρε και τους δύο ο ύπνος. Ξυπνήσαμε την επόμενη σε μια μικρή αποβάθρα στο Κάρλισλ. Ένας χωρικός μας είδε και μας βοήθησε. Για λίγες στιγμές δεν το πιστεύαμε ότι είμαστε πίσω στην Αγγλία, τη χαρά όμως διαδέχτηκε πολύ γρήγορα η θλίψη για τους φίλους που αφήσαμε πίσω μας. Αναφέραμε στις αρχές όλα τα γεγονότα αλλά σχεδόν μας πέρασαν για τρελούς και τα σώματα της Μαίρης και του Τζέφρι δε βρέθηκαν ποτέ. Είμαι σίγουρος ότι το ποτάμι μας παρέσυρε σε έναν άλλο σκοτεινό τόπο, έξω από ότι γνωρίζουμε και θεωρούμε δεδομένο ως πραγματικότητα και αν και άφησε εμάς τους δύο να φύγουμε, κράτησε για πάντα τους δυο φίλους μας μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής και ψυχικής μας υγείας, αφήνοντάς μας σημαδεμένους με αυτές τις τρεις φιγούρες χαραγμένες για πάντα στη μνήμη μας.
0 σχόλια